- ανιμισμός
- Θεωρία που αποδίδει όλα τα φυσικά φαινόμενα σε μια πνευματική δύναμη ή ψυχή (από το λατινικό anima)ξεχωριστή από την ύλη.
Στη βιολογία και στην ψυχολογία, o α. βασίζεται στην πεποίθηση ότι η ψυχή είναι άυλο στοιχείο, που συνεργάζεται με το σώμα διαμέσου του νευρικού συστήματος και του εγκεφάλου. Στη φιλοσοφία, είναι η θεωρία που υποστηρίζει πως κάθε ύλη κινείται εκ των έσω και πως η πηγή κάθε μορφής ζωής, διανοητικής και σωματικής, έχει πνευματικό χαρακτήρα. Ο όρος α. χρησιμοποιείται όμως συχνότερα στην εποχή μας με το περιεχόμενο που του έδωσε ο σερ Έντουαρντ Μπέρνετ Τάιλορ (1832-1917). Σύμφωνα με τον μεγάλο ανθρωπολόγο, ο α. είναι μια μορφή θρησκείας των πρωτόγονων λαών, για τους οποίους τίποτε δεν είναι πραγματικά άψυχο: ολόκληρη η φύση (φυτά, πέτρες, ποτάμια, πηγές, βουνά, ήλιος, φεγγάρι, άνεμοι, θύελλες) ζωογονείται από ιδιαίτερα πνεύματα, που είναι έμβια όντα με ιδιότητες ανώτερες από αυτές του ανθρώπου. Αυτά λατρεύονται ως δυνάμεις από τις οποίες ο άνθρωπος ζητά βοήθεια, ενώ ταυτόχρονα φοβάται την οργή τους. Ο άνθρωπος, σύμφωνα με τον Τάιλορ, φαντάστηκε πως αυτά τα πνεύματα μοιάζουν με το δικό του έτσι όπως αυτό του παρουσιάζεται σε ορισμένα φαινόμενα, όπως o ύπνος και o θάνατος. Την ώρα του ύπνου, η ψυχή φαίνεται να εγκαταλείπει το σώμα και να περιπλανιέται σε άγνωστες περιοχές ζητώντας να βρει άλλα όμοια πνεύματα και βιώνει μια ζωή διαφορετική από τη συνηθισμένη της, μια ζωή παράξενη και θαυμαστή, τη ζωή των ονείρων. Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, το σώμα του απομένει ψυχρό και ακίνητο: μια ψυχή του έδινε ζωή και τώρα το εγκατέλειψε για πάντα.Ενώ αρχικά η ιδέα της ψυχής αυτής αφορούσε το ανθρώπινο ον, κατέληξε να αποδίδεται με τον καιρό και σε άψυχα όντα με ιδιαίτερη σημασία για τη ζωή των ανθρώπων: με το να τους δίνουν έτσι ζωή, οι άνθρωποι μπορούσαν πια να συμπεριφέρονται με αυτά σαν να ήταν πρόσωπα, να επικαλούνται τη βοήθειά τους αν ήταν καλά και να τα εξευμενίζουν αν ήταν κακά.
Η συμπεριφορά αυτή είναι, σύμφωνα με τον Τάιλορ, ενστικτώδης· για να το αποδείξει έφερε ως παράδειγμα το παιδί που, όταν χτυπήσει σε ένα τραπέζι, θυμώνει μαζί του και το αποκαλεί κακό. Ο Τάιλορ πίστευε πως οι πρωτόγονοι συμπεριφέρονταν κάπως σαν τα παιδιά και αντιπροσώπευαν μια φάση της ανήλικης ακόμα ανθρωπότητας: ακριβώς την εποχή αυτή είχαν αρχίσει να αποκαλούν πρωτόγονους τους λαούς που, όπως νόμιζαν, είχαν ζήσει όπως οι πρώτοι άνθρωποι. Οι θεωρίες αυτές θα πρέπει να τοποθετηθούν στα πλαίσια του εξελικτισμού,κατά τον οποίο ολόκληρη η ανθρωπότητα πέρασε από καθορισμένες φάσεις πριν φτάσει στον σύγχρονο πολιτισμό, ακριβώς όπως και o άνθρωπος, πριν ενηλικιωθεί, πρέπει να περάσει από τη βρεφική, την παιδική και την εφηβική ηλικία. Ο α. θα πρέπει να θεωρηθεί, κατά τον Τάιλορ, ως το αρχαιότερο στάδιο της ανάπτυξης της θρησκευτικής σκέψης και ως ένας παιδικός τρόπος σύλληψης του υπερφυσικού στοιχείου.
Τις θεωρίες του Τάιλορ θεώρησαν υπερβολικά διανοητικές ορισμένοι ανθρωπολόγοι της εποχής του. Το 1899, ο Ρ. Μάρετ αντέταξε σε αυτές την αντίληψή του περί προανιμισμού,κατάσταση από την οποία πρέπει να περάσουν οι πρωτόγονοι λαοί πριν γίνουν ανιμιστές. Κατά τη θεωρία αυτή, κάθε πράγμα ζωντανεύει αναγκαστικά από κάποιο πνεύμα· αυτό συμβαίνει μόνο για όσα παρουσιάζουν έναν ιερό χαρακτήρα· εξάλλου, η έννοια της ψυχής θα πρέπει να είναι άγνωστη στους πρωτόγονους, που βλέπουν στο μάνα την αγαθοποιό ή κακοποιό εκδήλωση μιας μορφής ενέργειας, που μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο διαμέσου της ύλης.
Ο πολιτισμός των Μάγια ήταν από τους λαμπρότερους αμινιστικούς. Στη φωτογραφία, λιθόγλυπτο της περιοχής Τσιτσέν Ιτσά (φωτ. Α.P.P.).
* * *οβλ. ψυχοκρατία.
Dictionary of Greek. 2013.